ผิดผี ตอน 2

                 ในช่วงระหว่างปี พ.ศ.2518 – 2521 ผู้เขียนได้รับคำสั่งให้ไปปฏิบัติงานที่ศูนย์พัฒนาและสงเคราะห์ชาวเขาจังหวัดลำพูน ในชุดหน่วยพัฒนาและสงเคราะห์ชาวบ้านแม่ขนาดหลวง เขตพื้นที่อำเภอแม่ทา ซึ่งเป็นชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงโปว์ ชาวเขาหมู่บ้านแห่งนี้มีความเคร่งครัดในขนบธรรมเนียมประเพณีเป็นอย่างมาก มีความเชื่อในเรื่องผี พวกเขาเชื่อว่าทุกหนทุกแห่ง มีผีสิงสถิตอยู่ เช่น ผีน้ำ ผีป่า ผีไร่ ผีเรือน ผีประจำหมู่บ้าน ฯลฯ มีทั้งผีดีที่คอยคุ้มครองปกปักรักษาให้อยู่ดีมีสุข และผีร้ายที่จะทำให้ได้รับความลำบากความไม่สบายต่างๆ หากสมาชิกคนหนึ่งคนใดในครอบครัว เกิดเจ็บป่วยไม่สบายหรือได้รับอุบัติเหตุเคราะห์กรรมอะไรก็ตาม พวกเขาเชื่อว่าเกิดจากการกระทำของผีผีลงโทษเพราะไปทำให้ผีโกรธ จะต้องทำพิธีบอกกล่าวขอขมาต่อผี โดยการมอบหมายงานให้ทำ บางคนไปตักน้ำหาบน้ำ บ้างก็ไปหาฟืน บ้างไปเก็บเลี้ยงผี เพื่อให้เหตุร้ายหายหรือบรรเทาเบาบางลง ผู้ที่มีความสามารถติดต่อสื่อสารกับผีได้คือ หมอผี หรือ “ข่างคู” หมอผีหรือข่างคูนี้มีอยู่สองคนชื่อนายใจผู้เป็นหัวหน้า และนายดีเป็นผู้ช่วยหมอผี บทบาทหน้าที่ของบุคคลทั้งสองจะเกี่ยวข้องกับพิธีกรรมทั้งหลายที่เกี่ยวข้องกับผี บางครั้งทำหน้าที่เกี่ยวกับการตัดสินคดีความเมื่อเกิดมีความขัดแย้งภายในหมู่บ้าน ทุกคนในหมู่บ้านนี้ให้ความเคารพเกรงกลัวหมอผีมาก และหมอผีเองก็มีความสำนึกและตระหนักในภาระและบทบาทหน้าที่นี้เพื่อรักษาไว้ซึ่งระเบียบสังคมที่ดีงามตามที่บรรพบุรุษได้ยึดถือปฏิบัติติดต่อกันมาไว้ตราบนานเท่านาน