Monday, September 14, 2009

บทกวี.....คนเคยเดินดอย.


ไม่ใช่ว่าทุกคน จะมีโอกาส เหมือนกัน ไม่ใช่ว่าทุกคน จะไม่มีโอกาสเลย แต่...ทุกคนจะใช้โอกาสนั้น “ได้อย่างไร” ก่อนที่คนเราจะมีโอกาส “เลือก” เราต้องผ่านอะไรมามากมาย ผ่าน ลำห้วย ภูต่ำ ดอยสูง นั่นแหละ! วัยจะทำให้รู้ว่า ภูต่ำดอยสูงนั้น “มันเจ็บปวดต่างกัน” ยอดดอย ภูสูง ดอยต่ำ ป่าไม้ เงียบสงบยิ่งนัก ไม่มีผู้คน ไม่มีสรรพเสียง ยิ่งสงบ ยิ่งได้ 

ปิ่นชาย ปิ่นแก้ว ....ผู้ประพันธ์

0 ความคิดเห็น:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.